Zoals de meesten die ooit weleens in Canada zijn geweest kunnen beamen, is het verkeer in Canada, met uitzondering van de snelwegen in de regio Toronto, een waar genot ten opzichte van het Nederlandse wegverkeer. Weinig stress, mooie uitzichten en vooral veel, heel veel ruimte. En juist die ruimte heeft ervoor gezorgd dat ik een paar jaar geleden op vakantie ben aangehouden in Canada.
Het was 2017, vlak nadat ik een echtscheiding achter de rug had. Nou ja, achter de rug. Alles was rond en officieel, maar voor mijn gevoel had ik er nog onvrede mee. (Alweer) een goede reden dus om er eens lekker op uit te trekken in Oost-Canada.
Kort reisverslag van rondreis door Oost-Canada
Mijn heenvlucht via Reykjavik, IJsland naar Halifax was een heerlijk. Gewoon lekker halverwege overstappen. Alleen spijt dat ik er niet een paar daagjes IJsland aan had vastgeplakt. Na aankomst eerst lekker in de heerlijke havenstad Halifax het Canadese gevoel weer opgesnoven. De frisse zeelucht van de haven, heerlijke koffie drinken bij de Wired Monk en een bezoekje aan het indrukwekkende Fairview Cemetery.
Via de kust richting het zuiden ben ik vervolgens helemaal de provincie rondgereden. De heerlijke zeelucht van de kustplaatsjes van Peggy’s Cove, Lunenburg en Digby kan ik nog zo herroepen. In Digby heb ik overnacht in het heerlijke hotel Digby Pines Golf Resort & Spa, een echte aanrader!
Vanuit Digby ben ik richting het noorden gereden om naar mijn volgende bestemming op Cape Breton Island te rijden.
Aangehouden in Canada: dikke boete!
Het was in de regio Pictou op de 104 Highway van New Glasgow naar Antigonish in Nova Scotia. De eindeloze weg was nagenoeg leeg, ik had heerlijke vakantiemuziek aan staan en zat lekker weg te dromen.
Plotseling zag ik in mijn ooghoek een politieauto in de middenberm die met zwaailichten me achterna kwam. Net als in een film werd ik naar de kant van de weg gedirigeerd. Eenmaal tot stilstand gekomen, vroeg de agent waarom ik zo hard reed. Ik antwoordde dat ik geen reden had om te hard te rijden, ik was tenslotte op vakantie. Hij vertelde me dat ik 147 reed op een stuk waar 110 was toegestaan.
Ik schrok me natuurlijk een ongeluk en vertelde dat ik juist op vakantie was te ontstressen en om mijn scheiding te verwerken en absoluut geen reden had om zo hard te rijden. Ik moest mijn autosleutel van de huurauto aan hem afgeven en terwijl hij in zijn auto de boete verwerkte, kon ik mijn zonden overdenken. Jeetje, ik was gewoon aangehouden in Canada gek!! En ja, het gaat exact zoals in een film. Een strenge, maar rechtvaardige agent die je even goed op je fout wijst! Ik was natuurlijk zo fout als wat, maar was mezelf er niet van bewust geweest!
Toen de agent terug kwam, aan mijn raampje, vroeg hij me even uit te stappen en aan de andere kant in de berm te komen staan. Hij vertelde dat in zijn district het percentage echtscheidingen onder agenten het hoogst was van heel Canada en dat hij wist hoeveel stress dat kon opleveren.
Nogmaals benadrukte hij dat ik me aan de snelheid moest houden, maar hij zei: “I’ll cut you one cat(egory) down.” Er zijn in Canada – of tenminste in Nova Scotia, waar ik was aangehouden – drie categorieën voor snelheidsovertredingen die verband houden met het aantal punten/credits die je hebt op je rijbewijs. Ik zat in de hoogste categorie met 37 km te hard. (shame, shame). Het bedrag van nog steeds maar liefst 295 dollar zou via de verhuurmaatschappij geïnd worden.
Zonder mezelf vervelend te voelen (het was mijn eigen schuld) heb ik mijn weg vervolgd. Heb als troost lekker een espressoshot gehaald bij Timmies en kwam eind van de middag aan in Pleasant Bay op Cape Breton. De boete is nooit geïnd.
Hoewel het natuurlijk heel stout van me was (hoewel onbewust), was het toch een geweldig avontuur om mee te maken.
Vervolg rondreis door Oost-Canada
Na een paar dagen op Cape Breton Island met de prachtige Cabot Trail, heb ik mijn rondreis door Oost-Canada vervolgd naar Prince Edward Island. Daar heb ik het heerlijke Cavendish Beach bezocht, het prachtige Anne of Green Gables Museum en genoten van het supergezellige centrum van Charlottetown.
Vanaf Prince Edward Island ben ik via de Confederation Bridge en Moncton naar Hopewell Rocks Provincial Park gereden en heb ook nog Fundy National Park bezocht, een magisch mooie plek die ik iedereen kan aanraden.
Via de Glooscap Trail, een prachtige route langs de oevers van de Bay of Fundy en de stad Truro ben ik weer teruggekeerd naar Halifax, waar ik nog een paar dagen bij een kameraad heb doorgebracht. Daar heb ik nog het Fairview Cemetary bezocht en heerlijk door deze fijne stad gewandeld.
