Wil je over een weg rijden waar je niet al teveel ander verkeer tegenkomt? Vind je het heerlijk om meanderend tussen honderden meertjes door te rijden met uitzicht tot de horizon? Een weg naar het ‘einde van de wereld’? Overweeg dan zeker om aan het einde van de Dempster Highway de Inuvik-Tuktoyaktuk Highway te volgen, de eerste weg ter wereld die je naar de Beaufort Zee brengt.
Op 15 november 2017 werd deze all-season snelweg naar de Noordelijke IJszee officieel geopend en wat is op 15 november 2017 voor het publiek geopend.
Inuvik-Tuktoyaktuk Highway, meanderend door eindeloze vlaktes
De aanleg van de Inuvik-to-Tuk Highway was een mijlpaal waarmee de eerste weg helemaal naar de noordelijke IJszee ten noorden van Noord-Amerika werd bereikt. De weg strekt zich uit over een afstand van 140 kilometer vanuit Inuvik naar de levendige Inuvialuit-gemeenschap van Tuktoyaktuk aan de Arctische kust.
Route Inuvik-Tuktoyaktuk Highway
Nadat je de legendarische Dempster Highway helemaal bent afgereden vanuit de Yukon en de grens met Northwest Territories bent overgestoken, arriveer je in Inuvik, een klein plaatsje met ongeveer 3.500 inwoners. Hier bevind je je te midden van de duizenden meertjes en ponds van de Mackenzie Delta, het deltagebied van de enorme Mackenzie River die hier in de Beaufort Zee uitmondt.
Vanuit Inuvik slingert de weg zich naar het noorden en daarmee verlaat je de noordelijkste uithoeken van de boreale bossen van Northwest Territories en markeert de boomgrens de overgang naar de barre open toendra van de Barrenlands. Het landschap is vlak en de honderden kleine meertjes geven enorm veel aanleiding om even te stoppen en te genieten van de weidse uitzichten die je hier hebt. Bij helder weer kijk je hier echt tot aan de horizon over de eindeloze vlaktes van de toendra.
Onderweg naar Tuktoyaktuk kom je door het graasgebied van de enige kudde rendieren van Canada, die hier al sinds de jaren 30 van de vorige eeuw twee maal per jaar de Mackenzie River oversteekt.
Hier vang je bij duister een glimp op van het noorderlicht, ver weg van de stadslichten. Met 0,0 lichtvervuiling kun je zelfs in de zomer het noorderlicht zien dansen over de toendra.
Pingo
Pingo is de benaming in het Inuktut voor de bijzondere heuvels die het verder vlakke landschap onderbreken. Een pingo is een bolvormige heuvel die ontstaat wanneer de permafrost uitzet door het uitzetten van bevroren grondwater (hydrostatische druk), waardoor een laag bevroren grond wordt opgetild.
De kern van een pingo is vaak niet veel kleiner dan de pingo zelf en bestaat uit een ronde massa van zuiver ijs. Pingo’s kunnen tot wel 90 meter hoog worden en soms wel een doorsnede bereiken van twee kilometer. Meestal zijn ze rond of ovaal van vorm.
Tuktoyaktut
Aan het eind van de Inuvik-Tuktoyaktuk Highway ligt het gehuchtje Tuktoyaktuk met een bevolking van 935. Natuurlijk moet je even pootje baden of een duik nemen in de Beaufort Zee en ook een bezoek aan het Pingo National Landmark op 5 kilometer ten westen is een leuke aanrader om te bezoeken.
0 Reacties