Wie door British Columbia, Banff National Park en met name door Jasper National Park rijdt, zal zich verbazen over de enorme bruine plekken bos langs de torenhoge bergwanden. Dit wordt veroorzaakt door de pine beetle, een kevertje dat onder het schors van naaldbomen leeft. Maar niet alleen de naaldbossen in Banff en Jasper National Park hebben te lijden onder het vraatzuchtige kevertje, ook andere delen van Alberta en een groot deel van British Columbia hebben veel last van deze beetle.
Wat is een pine beetle precies?
De bergden-kever (Dendroctonus ponderosae) is een soort schorskever die van nature voorkomt in de bossen van westelijk Noord-Amerika, helemaal van Mexico tot centraal British Columbia. Het kevertje is slechts 5 millimeter groot, maar richt een ongekende schade aan aan de wouden.
In het gehele westen van Noord-Amerika heeft de huidige uitbraak van de pine beagle grote delen van de naaldwouden verwoest, waaronder meer dan 16 miljoen van de 55 miljoen hectare bos in British Columbia.
Normaal gesproken vervullen deze insecten een belangrijke rol in de biosfeer, waarbij ze oude en verzwakte bomen ‘opruimen’, waardoor de ontwikkeling van jonge bomen kan versnellen. Ongewoon warme, droge zomers en milde winters tijdens de laatste jaren hebben echter een wildgroei van de kever veroorzaakt, waardoor er een enorme epidemie is gekomen. Deze plaag is zo erg dat sommige deskundigen zelfs overwegen delen plat te branden als preventie om nog verdere verspreiding te voorkomen.
Hoe gaat de pine beetle te werk?
Bergden-kevers leggen hun eitjes onder het schors van de boom. De kevers zorgen voor de groei van een specifieke schimmel (blue stain fungi) die zich mengt in de sapstroom van de boom. Deze schimmel voorkomt dat de boom de aanval van de kevers kan afslaan en de boom verzwakt verder doordat de schimmel ook de sapstroom met daarin voedingsstoffen sterk afremt.
Dit proces manifesteert zich in eerste instantie met popcornvormige massa’s hars op de plaatsen waar de kevers onder het schors zijn gekropen. De kolonisatie van schimmels zorgt in vrijwel alle gevallen voor sterfte van de boom.
Droogte
De afgelopen jaren heeft droogte de bomen verder verzwakt, waardoor ze nog kwetsbaarder zijn geworden en niet in staat zijn geweest om zich te verdedigen tegen aanvallen van de pine beagles. Wanneer de boom voor de eerste keer wordt aangevallen, blijft deze groen. Normaal gesproken worden de naalden binnen een jaar rood. Dit betekent dat de boom sterft en de kevers zijn verhuisd naar een andere boom. In drie tot vier jaar na de aanval heeft de boom nog maar nauwelijks naalden en sterft deze af.
Door zachte winters en droge zomers, raken de bomen gestrest en kunnen keverpopulaties in rap tempo toenemen en zich verspreiden. Zeker de zachte winters zorgen voor een enorme toename van de pine beagle, aangezien deze dan niet sterven door de kou. Wanneer het een paar winter extreem koud zou zijn, dus temperaturen van wel -40 °C, dan zou deze spiraal wellicht kunnen worden doorbroken.
Bestrijding
Natuurlijk heeft Parks Canada alle mogelijke manieren in kaart gebracht om de pine beagle te bestrijden. De mogelijke manieren waarop de keverpopulatie kan worden gereduceerd zijn:
- Nepferomonen gebruiken: hierbij worden synthetische hormonen gebruikt om de kevers naar een bepaald geconcentreerd gebied te lokken, zodat ze eenvoudiger kunnen worden uitgeroeid.
- Mozaiek branden: hierbij worden de bossen in een moziekpatroon platgebrand om verdere verspreiding te voorkomen.
- Pesticiden: men heeft al veel geëxperimenteerd met zware pesticiden maar de zorg om ‘collateral damage’ is groot, dus dit zal waarschijnlijk geen oplossing gaan bieden.
Zoals het er naar uitziet zal de natuur haar gang moeten gaan om de schade aan de West-Canadese bossen te herstellen. Dit zal een proces van jaren, misschien wel decennia gaan worden. Een aantal flink koude winters en meer neerslag in BC en de Rockies zal de balans moeten herstellen.
[UPDATE] John Hermsen van Footprint BC merkte heel terecht op dat de huidige plaag niet alleen maar het gevolg is van klimaatverandering. Hij vulde aan:
“Als je een foto van Jasper bekijkt uit 1915 dan zie je dat in die tijd de bossen veel minder dicht begroeid waren dan nu. Reden: de lokale First Nations hebben tot die tijd altijd gecontroleerde bosbranden laten plaatsvinden. Dit werd verboden nadat het een park werd. De begroeiing werd dichter en bovendien waren de meeste bomen allemaal van dezelfde leeftijd. Daarbovenop komt dat de hedendaagse klimaatverandering ook niet meewerkt. Het goede nieuws is dat er uiteindelijk een nieuw evenwicht zal ontstaan en dat het tevens de biodiversiteit ten goede zal komen (o.a. meer vogelsoorten). Tot die tijd zullen we het moeten doen met bruine bomen en een vergrote kans op bosbranden.”
Ter ondersteuning voegde hij een paar foto’s toe:
Foto Jasper National Park 1915, toen er nog gecontroleerde bosbranden plaatsvonden.
0 Reacties